چرا هوش مصنوعی جهان را نجات خواهد داد؟
عصر هوش مصنوعی فرا رسیده است، و مردم از خود بیخود می شوند. خبر خوبی برای شما دارم: هوش مصنوعی دنیا را نابود نخواهد کرد و در واقع ممکن است آن را نجات دهد.
ابتدا، توضیح کوتاهی از چیستی هوش مصنوعی:
هوش مصنوعی یک برنامه کامپیوتری است که مانند برنامه های دیگر اجرا می شود، ورودی می گیرد، پردازش می کند و خروجی تولید می کند. خروجی هوش مصنوعی در طیف گسترده‌ای از زمینه‌ها، از کدنویسی گرفته تا پزشکی، حقوق و هنرهای خلاق مفید است. مانند هر فناوری دیگری متعلق به مردم است و توسط مردم کنترل می شود. نظر مردم درباره هوش مصنوعی به دو دسته تقسیم میشود:
یکی درباره آنچه که در واقع هوش مصنوعی نیست: نرم‌افزار قاتل و روبات‌هایی که جان می‌گیرند و تصمیم می‌گیرند نسل بشر را بکشند یا همه چیز را خراب کنند، همانطور که در فیلم‌ها می‌بینید. دیگری درباره آنچه که هوش مصنوعی می‌تواند باشد: راهی برای بهتر کردن هر چیزی که به آن اهمیت می‌دهیم.
چرا هوش مصنوعی می تواند هر چیزی را که به آن اهمیت می دهیم بهتر کند؟
معتبرترین نتیجه اصلی علوم اجتماعی در طول چندین دهه و هزاران مطالعه، این است که هوش انسانی طیف بسیار گسترده ای از نتایج زندگی را بهتر می کند. افراد باهوش‌تر، تقریباً در هر زمینه‌ای از فعالیت‌ها نتایج بهتری دارند: پیشرفت تحصیلی، عملکرد شغلی، وضعیت شغلی، درآمد، خلاقیت، سلامت جسمانی، طول عمر، یادگیری مهارت‌های جدید، مدیریت وظایف پیچیده، رهبری، موفقیت کارآفرینی، حل تعارض، درک مطلب، امور مالی، تصمیم گیری، درک دیدگاه های دیگران، هنرهای خلاقانه، نتایج فرزندپروری و رضایت از زندگی.
علاوه بر این، هوش انسان اهرمی است که هزاران سال برای ایجاد دنیایی که امروز در آن زندگی می کنیم استفاده کرده ایم: علم، فناوری، ریاضی، فیزیک، شیمی، پزشکی، انرژی، ساخت و ساز، حمل و نقل، ارتباطات، هنر، موسیقی، فرهنگ، فلسفه، اخلاق، بدون استفاده از هوش در همه این حوزه ها، همه ما همچنان در کلبه های گلی زندگی می کردیم و وجود ناچیز کشاورزی معیشتی را از بین می بردیم. در عوض، ما از هوش خود برای بالا بردن استاندارد زندگی خود به میزان ۱۰۰۰۰ برابر در ۴۰۰۰ سال گذشته استفاده کرده ایم.
آنچه هوش مصنوعی به ما ارائه می دهد، این است که، فرصتی برای تقویت عمیق هوش انسانی برای ایجاد همه این نتایج، از ایجاد داروهای جدید گرفته تا راه های حل تغییرات آب و هوا و فن آوری برای رسیدن به ستاره ها، بسیار بسیار بهتر است.
تقویت هوش انسانی از قبل شروع شده است، هوش مصنوعی در حال حاضر به شکل انواع مختلف سیستم های کنترل کامپیوتری در اطراف ما وجود دارد، اکنون با مدل های زبان بزرگ هوش مصنوعی مانند ChatGPT به سرعت در حال افزایش است و اگر اجازه بدهیم از اینجا بسیار سریع شتاب خواهد گرفت.
در دوره جدید هوش مصنوعی ما:
حتی فکر می‌کنم هوش مصنوعی با کاهش چشمگیر نرخ مرگ و میر در زمان جنگ، جنگ را در زمانی که باید اتفاق بیفتد، بهبود می‌بخشد. مشخصه هر جنگی تصمیمات وحشتناکی است که تحت فشار شدید و با اطلاعات بسیار محدود توسط رهبران انسانی بسیار محدود گرفته می شود. اکنون، فرماندهان نظامی و رهبران سیاسی مشاوران هوش مصنوعی خواهند داشت که به آنها کمک می کند تا تصمیمات استراتژیک و تاکتیکی بسیار بهتری اتخاذ کنند و خطر، خطا و خونریزی غیرضروری را به حداقل برسانند.
به طور خلاصه، هر کاری که امروزه مردم با هوش طبیعی خود انجام می دهند را می توان با هوش مصنوعی بسیار بهتر انجام داد و ما قادر خواهیم بود با چالش های جدیدی روبرو شویم که بدون هوش مصنوعی مقابله با آنها غیرممکن بوده است، از درمان همه بیماری ها تا دستیابی به سفرهای بین ستاره ای. و این فقط مربوط به هوش نیست! شاید دست کم گرفته شده ترین کیفیت هوش مصنوعی این است که چقدر می تواند انسانی باشد. هنر هوش مصنوعی به افرادی که در غیر این صورت فاقد مهارت های فنی هستند، آزادی ایجاد و به اشتراک گذاری ایده های هنری خود را می دهد.
صحبت کردن با یک دوست همدل با فناوری جدید واقعاً توانایی آنها را برای مقابله با مشکلات بهبود می بخشد. چت ربات های پزشکی هوش مصنوعی در حال حاضر همدل تر از همتایان انسانی خود هستند. هوش مصنوعی بی‌نهایت صبور و دلسوز به‌جای اینکه جهان را خشن‌تر و مکانیکی‌تر کند، جهان را گرم‌تر و زیباتر می‌کند.
ریسک در اینجا زیاد است. فرصت ها عمیق هستند. هوش مصنوعی احتمالاً مهم‌ترین و بهترین چیزی است که تمدن ما تا به حال ایجاد کرده است، قطعاً همتراز با برق و ریزتراشه‌ها و احتمالاً فراتر از آنها. توسعه و تکثیر هوش مصنوعی، به دور از خطری که باید از آن ترسید یک تعهد اخلاقی است که ما نسبت به خود، فرزندان و آینده خود داریم. ما باید در دنیای بسیار بهتری با هوش مصنوعی زندگی کنیم و اکنون می توانیم. پس چرا وحشت؟ برخلاف این دیدگاه مثبت، گفتگوی عمومی در مورد هوش مصنوعی در حال حاضر با ترس هیستریک و پارانویا انجام می شود.
ادعاهایی می شنویم مبنی بر اینکه هوش مصنوعی همه ما را می کشد، جامعه ما را خراب می کند، همه مشاغل ما را تصاحب می کند، باعث نابرابری فلج کننده می شود و افراد بد را قادر به انجام کارهای وحشتناک می کند. چه چیزی این واگرایی در نتایج بالقوه از آرمان‌شهر نزدیک به دیستوپی وحشتناک را توضیح می‌دهد؟
از لحاظ تاریخی، هر فناوری جدیدی که اهمیت دارد، از روشنایی الکتریکی گرفته تا اتومبیل‌ها، رادیو و اینترنت، یک وحشت اخلاقی را برانگیخته است، یک سرایت اجتماعی که مردم را متقاعد می‌کند که فناوری جدید جهان یا جامعه یا هر دو را نابود خواهد کرد. افراد خوب در آرشیو بدبینان این وحشت اخلاقی مبتنی بر فناوری را در طول دهه ها مستند کرده اند.
تاریخچه آنها این الگو را به وضوح روشن می کند. به نظر می رسد این وحشت فعلی حتی اولین بار برای هوش مصنوعی نیست. اکنون، مطمئناً بسیاری از فن‌آوری‌های جدید به نتایج بدی منجر شده‌اند، اغلب همان فناوری‌هایی که در غیر این صورت برای رفاه ما بسیار مفید بوده‌اند. بنابراین، صرفاً وجود یک وحشت اخلاقی به این معنا نیست که چیزی برای نگرانی وجود ندارد.
اما هراس اخلاقی ذاتاً غیرمنطقی است، نگرانی‌های مشروع را به خود می‌گیرد و آن را به سطحی از هیستری تبدیل می‌کند که از قضا مقابله با نگرانی‌های واقعاً جدی را دشوارتر می‌کند. و سوال اینجاست آیا ما در حال حاضر یک وحشت اخلاقی کامل در مورد هوش مصنوعی داریم؟
این وحشت اخلاقی در حال حاضر به عنوان یک نیروی محرک توسط بازیگران مختلف برای درخواست اقدامات سیاستی، محدودیت‌ها، مقررات و قوانین جدید فناوری هوش استفاده میشود. این بازیگران که اظهارات عمومی بسیار دراماتیکی درباره خطرات این علم می‌گویند، تغذیه و تشدید هراس اخلاقی، همگی خود را به عنوان قهرمانان فداکار و خیر عمومی معرفی می‌کنند. اما آیا آنها هستند؟ و آیا آنها درست هستند یا اشتباه؟
آیا هوش مصنوعی همه ما را خواهد کشت؟
اولین و اصلیترین خطر نابودی این فناوری این است که، هوش مصنوعی تصمیم می گیرد به معنای واقعی کلمه بشریت را بکشد!
ترس از اینکه تکنولوژی خلق شده خودمان بالا بیاید و ما را نابود کند عمیقاً در فرهنگ ما رمزگذاری شده است. نظر من این است که این ایده که هوش مصنوعی تصمیم می‌گیرد به معنای واقعی کلمه بشریت را بکشد، یک اشتباه طبقه‌بندی عمیق است. هوش مصنوعی موجود زنده‌ای نیست که میلیاردها سال تکامل داشته باشد تا در نبرد برای بقای بهترین‌ها شرکت کند، همانطور که حیوانات هستند و ما هستیم.
این کامپیوترهای ریاضی – کد – است که توسط مردم ساخته شده است، متعلق به مردم است، توسط مردم استفاده می شود، توسط مردم کنترل می شود. این ایده که در مقطعی ذهن خود را توسعه می‌دهد، تصمیم می‌گیرد و انگیزه‌هایی دارد که او را به تلاش برای کشتن ما سوق می‌دهد، یک دست خرافه است.
به طور خلاصه، هوش مصنوعی نمی تواند، اهدافی ندارد و نمی خواهد شما را بکشد، زیرا زنده نیست. و هوش مصنوعی یک ماشین است – بیشتر از اینکه توستر شما زنده می شود، زنده نخواهد شد.
اکنون، بدیهی است که معتقدان واقعی، به هوش مصنوعی قاتل وجود دارند که به دلیل هشدارهای وحشتناک خود به طور ناگهانی پوشش رسانه ای گسترده ای را به دست می آورند، برخی از آنها ادعا می کنند که دهه هاست این موضوع را مطالعه می کنند و می گویند اکنون از وضعیت خود می ترسند. برخی از این مؤمنان واقعی حتی مبتکران واقعی فناوری هستند.
این بازیگران برای انواع محدودیت‌های عجیب و غریب و شدید بر روی هوش مصنوعی بحث می‌کنند، از ممنوعیت توسعه هوش مصنوعی، تا حملات هوایی نظامی به مراکز داده و جنگ هسته‌ای. آنها استدلال می کنند که چون افرادی مانند من نمی توانند عواقب فاجعه آمیز آینده هوش مصنوعی را رد کنند، ما باید یک موضع احتیاطی اتخاذ کنیم که ممکن است به مقادیر زیادی خشونت فیزیکی و مرگ نیاز داشته باشد تا از خطر وجودی احتمالی جلوگیری شود.
پاسخ من این است که موضع آنها غیرعلمی است. فرضیه قابل آزمایش چیست؟ چه چیزی این فرضیه را جعل می کند؟ چگونه متوجه شویم که در حال ورود به منطقه خطرناک هستیم؟ این سؤالات عمدتاً بدون پاسخ می مانند، جدا از این، “شما نمی توانید ثابت کنید که این اتفاق نخواهد افتاد!” در واقع، موضع آنها آنقدر غیرعلمی و افراطی است – یک تئوری توطئه در مورد ریاضیات و کد است.
آیا هوش مصنوعی جامعه ما را خراب می کند؟
دومین خطرپدیده که به طور گسترده مطرح می شود این است که هوش مصنوعی با تولید خروجی هایی که بسیار “مضر” هستند، جامعه ما را ویران می کند.
این یک نگرانی نسبتاً اخیر است که از جنبش “خطرهوش مصنوعی” که در بالا توضیح دادیم منشعب شد و تا حدودی آن را تحت کنترل گرفت. در واقع، این اصطلاح، اخیراً از “ایمنی هوش مصنوعی” – اصطلاحی که توسط افرادی استفاده می شود که نگران هستند هوش مصنوعی به معنای واقعی کلمه ما را بکشد – به “همسویی هوش مصنوعی” – اصطلاحی که توسط افرادی که نگران آسیب های اجتماعی هستند استفاده می شود تغییر کرده است.
نکته مربوط به ماهیت ادعای ریسک اجتماعی هوش مصنوعی اصطلاح خود آن “همسویی هوش مصنوعی” است. همسویی با چی؟ ارزش های انسانی. ارزش های انسانی چیست؟ اینجاست که همه چیز پیچیده می شود! به طور خلاصه، اجازه ندهید پلیس فکری هوش مصنوعی را سرکوب کند.
آیا هوش مصنوعی تمام مشاغل ما را خواهد گرفت؟
ترس از دست دادن شغل به دلیل مکانیزاسیون، اتوماسیون، کامپیوتری کردن یا هوش مصنوعی صدها سال است که از زمان شروع اولیه ماشین آلات مانند ماشین بافندگی مکانیکی یک وحشت تکراری بوده است. حتی اگرهر فناوری جدید منجر به ایجاد مشاغل بیشتر با دستمزدهای بالاتر در طول تاریخ شده است، هر موج این وحشت با ادعاهایی همراه است که “این زمان متفاوت است” – این زمانی است که در نهایت اتفاق خواهد افتاد، این فناوری است که در نهایت رخ خواهد داد. ضربه چکش را به کار انسان وارد کنید. و با این حال، هرگز اتفاق نمی افتد.
ما در گذشته اخیر، دو چرخه وحشت بیکاری مبتنی بر فناوری را پشت سر گذاشته‌ایم . وحشت برون‌سپاری در دهه ۲۰۰۰ و وحشت اتوماسیون در سال ۲۰۱۰. علیرغم اینکه بسیاری از سران سخنگو، کارشناسان و حتی مدیران صنعت فناوری در هر دو دهه که بیکاری گسترده نزدیک شده بود، در اواخر سال ۲۰۱۹ – درست قبل از شروع کووید – مشاغل بیشتری با دستمزدهای بالاتر از همیشه در تاریخ داشتند.
بنابراین، ما بالاخره فناوری ای را داریم که همه مشاغل را از بین می برد و کارگران انسانی را زائد می کند. مطمئناً این بار تاریخ تکرار نخواهد شد و هوش مصنوعی باعث بیکاری گسترده و نه رشد سریع اقتصادی، شغلی و دستمزد خواهد شد، درست است؟
نه، این اتفاق نخواهد افتاد! در واقع این قابلیت، اگر اجازه توسعه و تکثیر در سرتاسر اقتصاد را داشته باشد، ممکن است باعث ایجاد چشمگیرترین و پایدارترین رونق اقتصادی در تمام دوران شود، با رشد شغلی و دستمزدی مشابه، نتیجه یک اقتصاد بزرگتر با رفاه مادی بالاتر، صنایع بیشتر، محصولات بیشتر و مشاغل بیشتر است.
فناوری اطلاعات چگونه به SCM کمک می کند؟
یک کارگر در یک کسب و کار با فناوری مولدتر از یک کارگر در یک تجارت سنتی خواهد بود. کارفرما یا به آن کارگر پول بیشتری پرداخت می کند زیرا او اکنون بهره وری بیشتری دارد، یا کارفرمای دیگری صرفاً به خاطر منافع شخصی خود این کار را خواهد کرد. نتیجه این است که فناوری وارد شده به یک صنعت به طور کلی نه تنها باعث افزایش تعداد مشاغل در صنعت می شود بلکه دستمزدها را نیز افزایش می دهد.
به طور خلاصه، فناوری افراد را برای بهره وری بیشتر توانمند می کند. این امر باعث کاهش قیمت کالاها و خدمات موجود و افزایش دستمزدها می شود. این امر به نوبه خود باعث رشد اقتصادی و رشد شغل و ایجاد انگیزه برای ایجاد مشاغل جدید و صنایع جدید می شود. اگر به اقتصاد بازار اجازه داده شود که به طور عادی کار کند و اگر فناوری اجازه داده شود آزادانه معرفی شود، این یک چرخه صعودی دائمی است که هرگز به پایان نمی رسد.
توسعه هوش مصنوعی در دهه ۱۹۴۰ و همزمان با اختراع رایانه آغاز شد. اولین مقاله علمی در مورد شبکه های عصبی – معماری هوش مصنوعی که امروزه در اختیار داریم – در سال ۱۹۴۳ منتشر شد. نسل های کاملی از دانشمندان این علم در ۸۰ سال گذشته متولد شدند، به مدرسه رفتند، کار کردند و در بسیاری از موارد بدون دیدن آن از دنیا رفتند. بازدهی که اکنون دریافت می کنیم. هر کدام آنها افسانه هستند.
امروزه، لشکر فزاینده ای از مهندسان – که بسیاری از آنها جوان هستند و ممکن است پدربزرگ ها و مادربزرگ ها یا حتی پدربزرگ ها و مادربزرگ ها در ایجاد ایده های پشت هوش مصنوعی نقش داشته باشند – در تلاش هستند تا این علم را به واقعیت تبدیل کنند، در برابر دیوار ترس افکنی و نابودی. تلاش می کند آنها را به عنوان شرورهای بی پروا ترسیم کند. من باور نمی کنم آنها بی پروا یا شرور باشند. آنها قهرمان هستند، هر کدام. من و شرکت من خوشحالیم که تا جایی که می توانیم از آنها حمایت کنیم و ۱۰۰% در کنار آنها و کارشان خواهیم بود.
* * *
چرا هوش مصنوعی جهان را نجات خواهد داد؟
عصر هوش مصنوعی فرا رسیده است، و مردم از خود بیخود می شوند. خبر خوبی برای شما دارم: هوش مصنوعی دنیا را نابود نخواهد کرد و در واقع ممکن است آن را نجات دهد.
ابتدا، توضیح کوتاهی از چیستی هوش مصنوعی:
هوش مصنوعی یک برنامه کامپیوتری است که مانند برنامه های دیگر اجرا می شود، ورودی می گیرد، پردازش می کند و خروجی تولید می کند. خروجی هوش مصنوعی در طیف گسترده‌ای از زمینه‌ها، از کدنویسی گرفته تا پزشکی، حقوق و هنرهای خلاق مفید است. مانند هر فناوری دیگری متعلق به مردم است و توسط مردم کنترل می شود. نظر مردم درباره هوش مصنوعی به دو دسته تقسیم میشود:
یکی درباره آنچه که در واقع هوش مصنوعی نیست: نرم‌افزار قاتل و روبات‌هایی که جان می‌گیرند و تصمیم می‌گیرند نسل بشر را بکشند یا همه چیز را خراب کنند، همانطور که در فیلم‌ها می‌بینید. دیگری درباره آنچه که هوش مصنوعی می‌تواند باشد: راهی برای بهتر کردن هر چیزی که به آن اهمیت می‌دهیم.
چرا هوش مصنوعی می تواند هر چیزی را که به آن اهمیت می دهیم بهتر کند؟
معتبرترین نتیجه اصلی علوم اجتماعی در طول چندین دهه و هزاران مطالعه، این است که هوش انسانی طیف بسیار گسترده ای از نتایج زندگی را بهتر می کند. افراد باهوش‌تر، تقریباً در هر زمینه‌ای از فعالیت‌ها نتایج بهتری دارند: پیشرفت تحصیلی، عملکرد شغلی، وضعیت شغلی، درآمد، خلاقیت، سلامت جسمانی، طول عمر، یادگیری مهارت‌های جدید، مدیریت وظایف پیچیده، رهبری، موفقیت کارآفرینی، حل تعارض، درک مطلب، امور مالی، تصمیم گیری، درک دیدگاه های دیگران، هنرهای خلاقانه، نتایج فرزندپروری و رضایت از زندگی.
علاوه بر این، هوش انسان اهرمی است که هزاران سال برای ایجاد دنیایی که امروز در آن زندگی می کنیم استفاده کرده ایم: علم، فناوری، ریاضی، فیزیک، شیمی، پزشکی، انرژی، ساخت و ساز، حمل و نقل، ارتباطات، هنر، موسیقی، فرهنگ، فلسفه، اخلاق، بدون استفاده از هوش در همه این حوزه ها، همه ما همچنان در کلبه های گلی زندگی می کردیم و وجود ناچیز کشاورزی معیشتی را از بین می بردیم. در عوض، ما از هوش خود برای بالا بردن استاندارد زندگی خود به میزان ۱۰۰۰۰ برابر در ۴۰۰۰ سال گذشته استفاده کرده ایم.
آنچه هوش مصنوعی به ما ارائه می دهد، این است که، فرصتی برای تقویت عمیق هوش انسانی برای ایجاد همه این نتایج، از ایجاد داروهای جدید گرفته تا راه های حل تغییرات آب و هوا و فن آوری برای رسیدن به ستاره ها، بسیار بسیار بهتر است.
تقویت هوش انسانی از قبل شروع شده است، هوش مصنوعی در حال حاضر به شکل انواع مختلف سیستم های کنترل کامپیوتری در اطراف ما وجود دارد، اکنون با مدل های زبان بزرگ هوش مصنوعی مانند ChatGPT به سرعت در حال افزایش است و اگر اجازه بدهیم از اینجا بسیار سریع شتاب خواهد گرفت.
در دوره جدید هوش مصنوعی ما:
حتی فکر می‌کنم هوش مصنوعی با کاهش چشمگیر نرخ مرگ و میر در زمان جنگ، جنگ را در زمانی که باید اتفاق بیفتد، بهبود می‌بخشد. مشخصه هر جنگی تصمیمات وحشتناکی است که تحت فشار شدید و با اطلاعات بسیار محدود توسط رهبران انسانی بسیار محدود گرفته می شود. اکنون، فرماندهان نظامی و رهبران سیاسی مشاوران هوش مصنوعی خواهند داشت که به آنها کمک می کند تا تصمیمات استراتژیک و تاکتیکی بسیار بهتری اتخاذ کنند و خطر، خطا و خونریزی غیرضروری را به حداقل برسانند.
به طور خلاصه، هر کاری که امروزه مردم با هوش طبیعی خود انجام می دهند را می توان با هوش مصنوعی بسیار بهتر انجام داد و ما قادر خواهیم بود با چالش های جدیدی روبرو شویم که بدون هوش مصنوعی مقابله با آنها غیرممکن بوده است، از درمان همه بیماری ها تا دستیابی به سفرهای بین ستاره ای. و این فقط مربوط به هوش نیست! شاید دست کم گرفته شده ترین کیفیت هوش مصنوعی این است که چقدر می تواند انسانی باشد. هنر هوش مصنوعی به افرادی که در غیر این صورت فاقد مهارت های فنی هستند، آزادی ایجاد و به اشتراک گذاری ایده های هنری خود را می دهد.
صحبت کردن با یک دوست همدل با فناوری جدید واقعاً توانایی آنها را برای مقابله با مشکلات بهبود می بخشد. چت ربات های پزشکی هوش مصنوعی در حال حاضر همدل تر از همتایان انسانی خود هستند. هوش مصنوعی بی‌نهایت صبور و دلسوز به‌جای اینکه جهان را خشن‌تر و مکانیکی‌تر کند، جهان را گرم‌تر و زیباتر می‌کند.
ریسک در اینجا زیاد است. فرصت ها عمیق هستند. هوش مصنوعی احتمالاً مهم‌ترین و بهترین چیزی است که تمدن ما تا به حال ایجاد کرده است، قطعاً همتراز با برق و ریزتراشه‌ها و احتمالاً فراتر از آنها. توسعه و تکثیر هوش مصنوعی، به دور از خطری که باید از آن ترسید یک تعهد اخلاقی است که ما نسبت به خود، فرزندان و آینده خود داریم. ما باید در دنیای بسیار بهتری با هوش مصنوعی زندگی کنیم و اکنون می توانیم. پس چرا وحشت؟ برخلاف این دیدگاه مثبت، گفتگوی عمومی در مورد هوش مصنوعی در حال حاضر با ترس هیستریک و پارانویا انجام می شود.
ادعاهایی می شنویم مبنی بر اینکه هوش مصنوعی همه ما را می کشد، جامعه ما را خراب می کند، همه مشاغل ما را تصاحب می کند، باعث نابرابری فلج کننده می شود و افراد بد را قادر به انجام کارهای وحشتناک می کند. چه چیزی این واگرایی در نتایج بالقوه از آرمان‌شهر نزدیک به دیستوپی وحشتناک را توضیح می‌دهد؟
از لحاظ تاریخی، هر فناوری جدیدی که اهمیت دارد، از روشنایی الکتریکی گرفته تا اتومبیل‌ها، رادیو و اینترنت، یک وحشت اخلاقی را برانگیخته است، یک سرایت اجتماعی که مردم را متقاعد می‌کند که فناوری جدید جهان یا جامعه یا هر دو را نابود خواهد کرد. افراد خوب در آرشیو بدبینان این وحشت اخلاقی مبتنی بر فناوری را در طول دهه ها مستند کرده اند.
تاریخچه آنها این الگو را به وضوح روشن می کند. به نظر می رسد این وحشت فعلی حتی اولین بار برای هوش مصنوعی نیست. اکنون، مطمئناً بسیاری از فن‌آوری‌های جدید به نتایج بدی منجر شده‌اند، اغلب همان فناوری‌هایی که در غیر این صورت برای رفاه ما بسیار مفید بوده‌اند. بنابراین، صرفاً وجود یک وحشت اخلاقی به این معنا نیست که چیزی برای نگرانی وجود ندارد.
اما هراس اخلاقی ذاتاً غیرمنطقی است، نگرانی‌های مشروع را به خود می‌گیرد و آن را به سطحی از هیستری تبدیل می‌کند که از قضا مقابله با نگرانی‌های واقعاً جدی را دشوارتر می‌کند. و سوال اینجاست آیا ما در حال حاضر یک وحشت اخلاقی کامل در مورد هوش مصنوعی داریم؟
این وحشت اخلاقی در حال حاضر به عنوان یک نیروی محرک توسط بازیگران مختلف برای درخواست اقدامات سیاستی، محدودیت‌ها، مقررات و قوانین جدید فناوری هوش استفاده میشود. این بازیگران که اظهارات عمومی بسیار دراماتیکی درباره خطرات این علم می‌گویند، تغذیه و تشدید هراس اخلاقی، همگی خود را به عنوان قهرمانان فداکار و خیر عمومی معرفی می‌کنند. اما آیا آنها هستند؟ و آیا آنها درست هستند یا اشتباه؟
آیا هوش مصنوعی همه ما را خواهد کشت؟
اولین و اصلیترین خطر نابودی این فناوری این است که، هوش مصنوعی تصمیم می گیرد به معنای واقعی کلمه بشریت را بکشد!
ترس از اینکه تکنولوژی خلق شده خودمان بالا بیاید و ما را نابود کند عمیقاً در فرهنگ ما رمزگذاری شده است. نظر من این است که این ایده که هوش مصنوعی تصمیم می‌گیرد به معنای واقعی کلمه بشریت را بکشد، یک اشتباه طبقه‌بندی عمیق است. هوش مصنوعی موجود زنده‌ای نیست که میلیاردها سال تکامل داشته باشد تا در نبرد برای بقای بهترین‌ها شرکت کند، همانطور که حیوانات هستند و ما هستیم.
این کامپیوترهای ریاضی – کد – است که توسط مردم ساخته شده است، متعلق به مردم است، توسط مردم استفاده می شود، توسط مردم کنترل می شود. این ایده که در مقطعی ذهن خود را توسعه می‌دهد، تصمیم می‌گیرد و انگیزه‌هایی دارد که او را به تلاش برای کشتن ما سوق می‌دهد، یک دست خرافه است.
به طور خلاصه، هوش مصنوعی نمی تواند، اهدافی ندارد و نمی خواهد شما را بکشد، زیرا زنده نیست. و هوش مصنوعی یک ماشین است – بیشتر از اینکه توستر شما زنده می شود، زنده نخواهد شد.
اکنون، بدیهی است که معتقدان واقعی، به هوش مصنوعی قاتل وجود دارند که به دلیل هشدارهای وحشتناک خود به طور ناگهانی پوشش رسانه ای گسترده ای را به دست می آورند، برخی از آنها ادعا می کنند که دهه هاست این موضوع را مطالعه می کنند و می گویند اکنون از وضعیت خود می ترسند. برخی از این مؤمنان واقعی حتی مبتکران واقعی فناوری هستند.
این بازیگران برای انواع محدودیت‌های عجیب و غریب و شدید بر روی هوش مصنوعی بحث می‌کنند، از ممنوعیت توسعه هوش مصنوعی، تا حملات هوایی نظامی به مراکز داده و جنگ هسته‌ای. آنها استدلال می کنند که چون افرادی مانند من نمی توانند عواقب فاجعه آمیز آینده هوش مصنوعی را رد کنند، ما باید یک موضع احتیاطی اتخاذ کنیم که ممکن است به مقادیر زیادی خشونت فیزیکی و مرگ نیاز داشته باشد تا از خطر وجودی احتمالی جلوگیری شود.
پاسخ من این است که موضع آنها غیرعلمی است. فرضیه قابل آزمایش چیست؟ چه چیزی این فرضیه را جعل می کند؟ چگونه متوجه شویم که در حال ورود به منطقه خطرناک هستیم؟ این سؤالات عمدتاً بدون پاسخ می مانند، جدا از این، “شما نمی توانید ثابت کنید که این اتفاق نخواهد افتاد!” در واقع، موضع آنها آنقدر غیرعلمی و افراطی است – یک تئوری توطئه در مورد ریاضیات و کد است.
آیا هوش مصنوعی جامعه ما را خراب می کند؟
دومین خطرپدیده که به طور گسترده مطرح می شود این است که هوش مصنوعی با تولید خروجی هایی که بسیار “مضر” هستند، جامعه ما را ویران می کند.
این یک نگرانی نسبتاً اخیر است که از جنبش “خطرهوش مصنوعی” که در بالا توضیح دادیم منشعب شد و تا حدودی آن را تحت کنترل گرفت. در واقع، این اصطلاح، اخیراً از “ایمنی هوش مصنوعی” – اصطلاحی که توسط افرادی استفاده می شود که نگران هستند هوش مصنوعی به معنای واقعی کلمه ما را بکشد – به “همسویی هوش مصنوعی” – اصطلاحی که توسط افرادی که نگران آسیب های اجتماعی هستند استفاده می شود تغییر کرده است.
نکته مربوط به ماهیت ادعای ریسک اجتماعی هوش مصنوعی اصطلاح خود آن “همسویی هوش مصنوعی” است. همسویی با چی؟ ارزش های انسانی. ارزش های انسانی چیست؟ اینجاست که همه چیز پیچیده می شود! به طور خلاصه، اجازه ندهید پلیس فکری هوش مصنوعی را سرکوب کند.
آیا هوش مصنوعی تمام مشاغل ما را خواهد گرفت؟
ترس از دست دادن شغل به دلیل مکانیزاسیون، اتوماسیون، کامپیوتری کردن یا هوش مصنوعی صدها سال است که از زمان شروع اولیه ماشین آلات مانند ماشین بافندگی مکانیکی یک وحشت تکراری بوده است. حتی اگرهر فناوری جدید منجر به ایجاد مشاغل بیشتر با دستمزدهای بالاتر در طول تاریخ شده است، هر موج این وحشت با ادعاهایی همراه است که “این زمان متفاوت است” – این زمانی است که در نهایت اتفاق خواهد افتاد، این فناوری است که در نهایت رخ خواهد داد. ضربه چکش را به کار انسان وارد کنید. و با این حال، هرگز اتفاق نمی افتد.
ما در گذشته اخیر، دو چرخه وحشت بیکاری مبتنی بر فناوری را پشت سر گذاشته‌ایم . وحشت برون‌سپاری در دهه ۲۰۰۰ و وحشت اتوماسیون در سال ۲۰۱۰. علیرغم اینکه بسیاری از سران سخنگو، کارشناسان و حتی مدیران صنعت فناوری در هر دو دهه که بیکاری گسترده نزدیک شده بود، در اواخر سال ۲۰۱۹ – درست قبل از شروع کووید – مشاغل بیشتری با دستمزدهای بالاتر از همیشه در تاریخ داشتند.
بنابراین، ما بالاخره فناوری ای را داریم که همه مشاغل را از بین می برد و کارگران انسانی را زائد می کند. مطمئناً این بار تاریخ تکرار نخواهد شد و هوش مصنوعی باعث بیکاری گسترده و نه رشد سریع اقتصادی، شغلی و دستمزد خواهد شد، درست است؟
نه، این اتفاق نخواهد افتاد! در واقع این قابلیت، اگر اجازه توسعه و تکثیر در سرتاسر اقتصاد را داشته باشد، ممکن است باعث ایجاد چشمگیرترین و پایدارترین رونق اقتصادی در تمام دوران شود، با رشد شغلی و دستمزدی مشابه، نتیجه یک اقتصاد بزرگتر با رفاه مادی بالاتر، صنایع بیشتر، محصولات بیشتر و مشاغل بیشتر است.
فناوری اطلاعات چگونه به SCM کمک می کند؟
یک کارگر در یک کسب و کار با فناوری مولدتر از یک کارگر در یک تجارت سنتی خواهد بود. کارفرما یا به آن کارگر پول بیشتری پرداخت می کند زیرا او اکنون بهره وری بیشتری دارد، یا کارفرمای دیگری صرفاً به خاطر منافع شخصی خود این کار را خواهد کرد. نتیجه این است که فناوری وارد شده به یک صنعت به طور کلی نه تنها باعث افزایش تعداد مشاغل در صنعت می شود بلکه دستمزدها را نیز افزایش می دهد.
به طور خلاصه، فناوری افراد را برای بهره وری بیشتر توانمند می کند. این امر باعث کاهش قیمت کالاها و خدمات موجود و افزایش دستمزدها می شود. این امر به نوبه خود باعث رشد اقتصادی و رشد شغل و ایجاد انگیزه برای ایجاد مشاغل جدید و صنایع جدید می شود. اگر به اقتصاد بازار اجازه داده شود که به طور عادی کار کند و اگر فناوری اجازه داده شود آزادانه معرفی شود، این یک چرخه صعودی دائمی است که هرگز به پایان نمی رسد.
توسعه هوش مصنوعی در دهه ۱۹۴۰ و همزمان با اختراع رایانه آغاز شد. اولین مقاله علمی در مورد شبکه های عصبی – معماری هوش مصنوعی که امروزه در اختیار داریم – در سال ۱۹۴۳ منتشر شد. نسل های کاملی از دانشمندان این علم در ۸۰ سال گذشته متولد شدند، به مدرسه رفتند، کار کردند و در بسیاری از موارد بدون دیدن آن از دنیا رفتند. بازدهی که اکنون دریافت می کنیم. هر کدام آنها افسانه هستند.
امروزه، لشکر فزاینده ای از مهندسان – که بسیاری از آنها جوان هستند و ممکن است پدربزرگ ها و مادربزرگ ها یا حتی پدربزرگ ها و مادربزرگ ها در ایجاد ایده های پشت هوش مصنوعی نقش داشته باشند – در تلاش هستند تا این علم را به واقعیت تبدیل کنند، در برابر دیوار ترس افکنی و نابودی. تلاش می کند آنها را به عنوان شرورهای بی پروا ترسیم کند. من باور نمی کنم آنها بی پروا یا شرور باشند. آنها قهرمان هستند، هر کدام. من و شرکت من خوشحالیم که تا جایی که می توانیم از آنها حمایت کنیم و ۱۰۰% در کنار آنها و کارشان خواهیم بود.
* * *
